Laatste kans

Het zal je mogelijk zijn ontgaan, vooral ook omdat vier van de zes thuiswedstrijden in 't Hazzo zijn afgewerkt, maar met H2 gaat het dit seizoen niet zo goed. Met maar negen punten uit elf wedstrijden bezette het team de laatste plaats, met slechts een concurrent, Pieter Brueghel, nog binnen realistisch bereik. En dus was de wedstrijd tegen die ploeg, eind februari in Son, zo'n beetje de laatste kans op degradatie nog te ontlopen.

Tot onze grote vreugde hadden drie trouwe H2-supporters hun vrije maandagavond opgeofferd om ons aan te komen moedigen. De degradatietopper speelde zich af in een verder vrijwel lege sporthal, op het veld dat het verst van de kantine verwijderd was. Dat bleek te zijn op verzoek van de biljarters in de sportkantine. Niet dat zij het zo beter konden zien - de gordijnen in de kantine waren sowieso gesloten - maar zo hadden zij minder last van het lawaai van die vermaledijde volleyballers.

Pieter Brueghel stond er in de stand iets beter voor, een overwinning was voor Primo dus hard nodig. Waar wij allen tijdig in de zaal aanwezig waren, duurde het even voordat Pieter Brueghel compleet was. Daardoor was onze warming-up een stuk beter, en dat betaalde zich meteen uit: in de eerste set was Primo scherper, fanatieker en ook meer doordrongen van het belang van deze wedstrijd, en zonder al teveel problemen werd deze set met 25-20 gewonnen.

Aanvankelijk leken we dat succes in de tweede set een passend vervolg te geven, maar onder druk van de tegenstander begon de foutenlast toe te nemen. Hierdoor nam Pieter Brueghel een voorsprong van drie punten, die we ondanks time-outs en een wissel niet echt konden inlopen. Bij een achterstand van 21-23 scoorde Pieter Brueghel via ons blok, maar werden we gered door de scheidsrechter, die een voetfout van een Sonse aanvaller had geconstateerd. Dit voorkwam dat de thuisploeg de set uit kon gaan serveren, en gesterkt door die meevaller trokken we de set met heus vechtvolleybal nog naar ons toe, 25-23.

Daarmee was het verzet van Pieter Brueghel gebroken, zowel in de derde als in de vierde set nam Primo al snel een ruime voorsprong, en ondanks een aantal wat lichtzinnig verprutste set- en matchpoints werd de 4-0 winst binnengehaald. Dat moest - samen met de trouwe supporters - natuurlijk uitgebreid gevierd worden. Bij onze binnenkomst in de kantine legden de biljarters de keus neer; deemoedig bogen zij het hoofd voor de echte sterren van deze avond. Het was deze maandagavond nog lang onrustig in Son.