Donderdag, 20:30, Genderbeemd
Zinderende spanning in sporthal Genderbeemd. Meer dan veertig toeschouwers vol verwachting op de tribune, fotocamera's, opzwepende muziek bij de warming-up en twee geconcentreerde en gespannen teams. De wedstrijd waarnaar al weken werd uitgekeken. De finale tussen H4 en H5. De beslissende wedstrijd in de vierde klasse. Ervaring tegen jeugdig enthousiasme. Een van deze twee teams zou deze avond kampioen worden.
De wedstrijd van het jaar? Nee, meer dan dat. Want niet eerder in de geschiedenis van VC Primo is er in de Genderbeemd een beslissende wedstrijd geweest waarin twee Primo-teams tegen elkaar speelden om het kampioenschap. Normaal gesproken zou zo'n onderlinge wedstrijd al in januari gespeeld hebben moeten zijn, dit om elke zweem van competitievervalsing te voorkomen. Door blessures en vakanties hadden beide ploegen toen echter te weinig spelers en werd afgesproken de wedstrijd naar het eind van het seizoen te schuiven. Een juist besluit!
Eindelijk, om iets voor half negen, was het dan zover: de toss, de handjes bij het net, de wedstrijd kon beginnen. Het eerste punt was voor H5, gevolgd door luide aanmoedigingen van een deel van het publiek, maar H4 maakte meteen gelijk, waarop de andere toeschouwers met gejuich en een toeter reageerden. De eerste set vergde meteen alles van beide ploegen; lange rally's, spectaculaire reddingen met handen of voeten en een gelijk opgaande score. H5 nam een voorsprong van 16-11, maar verkrampte vervolgens een beetje, waardoor H4 terug kon komen. Toch kreeg de koploper een setpunt, dat echter verloren ging doordat de service een meter achter de achterlijn viel. H4 nam vervolgens het initiatief over en sloeg op zijn eerste setpunt toe, 26-24.
Dat verlies werkte voor H5 door in de tweede set, waarin het mede door de zenuwen niet aan het eigen aanvalsspel toekwam. H4 nam meteen een paar punten voorsprong, en stond die niet meer af: 25-20, en dus 2-0 in sets. Was dat dan de beslissing? Nee, want H5 herstelde zich knap, profiteerde van een mindere fase bij H4, en haalde de derde set overtuigend binnen met maar liefst 25-11.
Het kon niet dramatischer - nu moest de beslissing dus vallen in de laatste set. Werd het 3-1, waarmee H4 kampioen zou zijn, of toch 2-2, wat genoeg zou zijn voor H5? Een aantal leden die inmiddels uitgetraind waren schaarden zich rond veld. Ook in de vierde set kantelde het wedstrijdbeeld een paar keer. Na een evenwichtig begin leek de vermoeidheid bij H4 een rol te gaan spelen, H5 kwam op voorsprong, en liep door een sterke opslag uit tot 15-10. Ook nu toonde H4 veerkracht: een time-out, een wissel en twee servicebeurten later stond het weer gelijk, 16-16. Zij aan zij kropen de teams naar de finish: 19-19, 20-20, 21-21.
Het was tegen tienen uiteindelijk toch de ervaring van H4 die de doorslag gaf, want vanaf 22-21 leek de spanning H5 teveel te worden. En ook al wist vrijwel het gehele publiek de scheidsrechter nog over te halen een 'uit' gegeven bal in een dubbelfout om te zetten, het bleek slechts uitstel van executie: bij 24-21 kreeg H4 drie matchpoints, en het eerste was meteen raak. Een rondedans, muziek, bloemen, serpentines, felicitaties; H4 was kampioen. De eerste Primo-kampioen sinds … dames 1 een dag eerder.
H4 was nog wat aarzelend aan het seizoen begonnen, de eerste set thuis tegen laagvlieger Riethoven ging nog verloren, maar al snel kwam het team op stoom. Het bleef het hele jaar ongeslagen, speelde gelijk in de eerdere wedstrijd tegen H5, won twee keer overtuigend van nummer drie Tamar 5 en was ook in de finale niet klein te krijgen, met promotie naar de derde klasse als beloning.
Maar ook H5 kan terugkijken op een geweldig seizoen, al eindigde het dan in mineur. Pas een jaar geleden werd bedacht dat de heren een nieuw team zouden gaan vormen. In oktober speelden zij hun eerste wedstrijd, bij MVC de Hangar, en die werd meteen overtuigend met 4-0 gewonnen. Ondanks nogal wat blessureleed denderde H5 over de meeste tegenstanders heen, en bleef het team tot aan de laatste wedstrijd de ranglijst aanvoeren. 55 punten uit 16 wedstrijden is indrukwekkend. Maar het bleek toch net niet genoeg.
